Gebeden in de coronacrisis

Goede God,

in heel Europa gaat het de goede kant op. Er zijn nu overal minder nieuwe Corona-besmettingen. Er gloort hoop aan de horizon, goede God. Weet U nog, dat ik rond Pasen vroeg hoe het nu verder moet met het uitreiken van de Heilige Communie ? Dat lijkt met enkele maanden geduld al opgelost te worden, goede God. Tot die tijd zingen we het wel uit.

Ik vroeg U toen ook, of het tot dat moment genoeg is om U in ons hart te ontvangen. Het is veel in mijn gedachten geweest, goede God. En ik denk nu, dat het níet genoeg voor U is als wij U ontvangen in ons hart. Ik denk dat U méér wil zien. Van onze kant dan toch. Uw Zoon Jezus heeft daar een krachtige gelijkenis over verteld ; Hij nodigde ons uit om in Hem te blijven zoals de wijnrank in de wijnstok blijft. Ik ben niet al te snugger, goede God, maar ik denk dat het betekent dat er van ons een áctieve houding wordt gevraagd. Met alles wat we doen en met alles wat we denken. U zegt het wel, als ik het verkeerd zie hè ?

Zo zijn we straks waardig om weer de Heilige Communie te ontvangen, als de Corona-maatregelen versoepelen, en we weer in Uw Huis bijeen mogen komen. De mensen op Uw aarde zullen blij zijn God, als de beperkingen worden opgeheven, en we weer overal naar toe kunnen en we weer iedereen kunnen ontmoeten die we gemist hebben. Bent U ook blij, God, als de mensen U weer komen opzoeken ? Heeft U ons gemist, goede God, wanneer we eendrachtig Uw lofzang aanheffen ?

Ik zie er naar uit, God. Zingend bidden = dubbel bidden, wordt wel eens gezegd. Of dat een beetje klopt weet ik niet hoor, maar ik weet wel hoe ik me voel als de organist vol op de orgelregisters gaat, en we samen een gezang aanheffen. Het ontroert me, goede God. Het is net, alsof we onze emoties en onze gebeden omhoog tillen naar U.

Sommige Kerkgebouwen hebben zelfs 2 orgels, goede God. Een heel enkele keer wordt er wel eens op beide orgels tegelijk gespeeld. Dat is machtig. Ik hoop eigenlijk, dat er tijdens de eerste volbezochte Heilige Mis ook op beide orgels wordt gespeeld. Dat we alles inzetten om een bijzondere Hoogmis te vieren. Een Mis die ons allemaal bij zal blijven, als dankbare herinnering dat we uit de Corona-beperkingen zijn gekomen. Een grootse Dankmis.

Zingend bidden. Ook het Credo en het Pater Noster. U kijkt wel even de andere kant uit, als ik er een traantje bij laat hè ? Met een beperkte groep in de juni- en julimaand –omdat het versoepelen van de Coronabeperkingen stapsgewijs gaat. En in augustus hopelijk zonder beperkingen in aantal. Ik hoop van harte, God, dat de ontwikkelingen snel genoeg gaan om ons op 15 augustus weer onbeperkt bijeen te laten komen in Uw Huis. Voor een prachtige Hoogmis voor Maria-ten-hemel-Opneming. Met in de voorste banken, uitgenodigde nabestaanden en vrienden van Corona-slachtoffers. Opgenomen in ons midden. Gedragen in ons midden. Samen U toegewijd.

Goede God,

deze week dacht ik veel aan wat Uw zoon Jezus vertelde over de Bruidegom en de meisjes met hun olielamp en een kruikje olie. Hoe de meisjes gezamenlijk op weg gingen met een brandende olielamp, om op de komst van de Bruidegom te wachten. Maar niet alle meisjes hadden er aan gedacht om behalve hun lamp, ook een extra kruikje met olie mee te nemen. De meisjes die er wel aan hadden gedacht, konden hun olielamp brandend houden tot de Bruidegom er aan kwam ..

Goede God, Uw geestelijken in al Uw gebedshuizen houden de figuurlijke olielampen van onze zielen brandend en reiken Uw gelovigen steeds nieuwe olie aan. Midden in de Corona-tijd blijven zij contact houden met de Kerkgemeenschap om hen te blijven inspireren. Op allerlei digitale manieren onderhouden zij het contact. Het is letterlijk hartverwarmend.

Zo wordt de geloofsvlam brandend gehouden in ons midden, overal ter wereld. Zelfs Corona kan dat niet tegenhouden. Als de Kerkgemeenschap leeft, dan leeft de Bijbel, goede God. We denken aan U. We bidden tot U. We maken onze levenskeuzes terwijl we door het geloof geïnspireerd worden.

Goede God, iedere keer als wij tot U bidden en aan U denken, en iedere keer dat wij een keuze maken die U zou bevallen, zie ik in gedachten kleine geloofslichtjes branden. Een hele verzameling van geloofslichtjes, overal op onze aarde. Steeds weer opnieuw. Als wij het goede doen, en het kwaad afwijzen. Als wij elkaar dienstbaar zijn. Als we barmhartig zijn. Als we U toegewijd zijn. Een zee van geloofslichtjes, tot voorbij de horizon.

In Uw gebedshuizen wordt de Godslamp brandend gehouden, goede God, en er zullen weer kaarsen branden op Uw altaren. De ene kaars is misschien makkelijker aan te steken dan de andere, maar het geloofslicht wordt steeds hernieuwd. Op Uw altaren, en in Uw gelovigen. Het vlammetje wil wel, maar sommige pitjes hebben een gebruiksaanwijzing. U snapt wel wat ik bedoel hè God ? Vandaar dat U uw specialisten op onze levensweg heeft gezet. Uw geestelijken, die net zo handig zijn met kaarsen als met mensen.

Het is goed dat zij er zijn, God. Het is goed dat zij er zijn, en het is goed dat U er voor ons bent. Inspireer Uw dienaren, goede God. Zodat zij ons weer blijven inspireren. Zodat de lichtjes blijven branden. Een zee van geloofslichtjes, tot voorbij de horizon.

Ook bij de nabestaanden van Corona-slachtoffers. Samen blijven we geloven. Samen houden we het geloofslicht brandend. Wilt U iedereen troosten die het nodig heeft, God ? In ieder geval tot ze het leven weer aan kunnen ?

“Kom Schepper, Geest, daal tot ons neer”

De Tijd van Pinksteren breekt weer aan, goede God. We gedenken dat U uw Heilige Geest stuurde naar de onzekere volgelingen van Uw zoon Jezus. U gaf hen de woorden en de overtuiging. U gaf hen zelfs de verschillende talen om in te spreken, want er is geschreven : “iedereen hoorde hen spreken in hun eigen taal.”

Goede God, wij kennen een prachtig Kerklied waarin wij om Uw Heilige Geest vragen. Maar zoals het vaak gaat met liederen die te weinig worden gezongen, raken tekst en melodie nog wel eens in de vergetelheid. En dat zou niet mogen, want heel het lied van 7 coupletten geeft ons moed en durf om door te gaan.

Ik beperk mijn gebed vandaag tot dat prachtige lied, o God. Geef ons Uw inspiratie. Laat Uw Geest over deze aarde gaan. Als tegenhanger van alles wat over onze aarde waart dat het kwetsbare leven en Uw schepping kapot maakt ; Kom toch Schepper, Geest, daal tot ons neer ..

Kom Schepper, Geest, daal tot ons neer,
houd Gij bij ons uw intocht, Heer;
vervul het hart dat U verbeidt,
met hemelse barmhartigheid.

Gij zijt de gave Gods, Gij zijt
de grote Trooster in de tijd,
de bron waaruit het leven springt,
het liefdevuur dat ons doordringt.

Gij schenkt uw gaven zevenvoud,
o hand die God ten zegen houdt,
o taal waarin wij God verstaan,
wij heffen onze lofzang aan.

Verlicht ons duistere verstand,
geef dat ons hart van liefde brandt,
en dat ons zwakke lichaam leeft
vanuit de kracht die Gij het geeft.

Verlos ons als de vijand woedt,
geef ons de vrede weer voorgoed,
Leid Gij ons voort, opdat geen kwaad,
geen ongeval ons leven schaadt.

Doe ons de Vader en de Zoon
aanschouwen in de hoge troon,
o Geest van beiden uitgegaan,
wij bidden U gelovig aan.

Aan God de Vader zij de eer
en aan de opgestane Heer
en aan de Geest die troost en leidt
van eeuwigheid tot eeuwigheid.

Goede God,

iets dat statistisch eigenlijk klein lijkt, heeft wereldwijd onze levens overhoop gegooid. Mag ik het land waar ik woon voor U als voorbeeld gebruiken ? Het geldt overigens voor alle landen in West-Europa, Midden-Europa en Oost-Europa ; en dat is raar, goede God.

ik woon in een klein landje aan de zee. We noemen het ‘Nederland’. We wonen daar met 17.180.000 mensen bij elkaar op een stukje grond van ongeveer 300 kilometer bij 200 kilometer. Er zijn sinds vrijdag 15 mei in het jaar 2020, totaal 43.681 mensen in het ziekenhuis opgenomen geweest met Coronabesmetting. We noemen hen de ‘geregistreerde Corona-patiënten’. Ziet U wat ik bedoel, God ? Het aantal geregistreerde besmettingen is maar 0,25% van de bevolking ..Er zijn 5.643 mensen gestorven aan Corona in Nederland. Dat is maar 0,033 % van de bevolking.

0% en 0,0%. We weten natuurlijk wel dat er te weinig wordt getest –en dat de cijfers daardoor te laag zijn-. De werkelijkheid van alle besmettingen ligt dus hoger. Maar het blijft ontzettend laag. Hoe leg je zoiets uit aan de slachtoffers van Corona en hun nabestaanden ?

Ik zou nu kunnen vragen, waarom iets dat relatief weinig voorkomt, zoveel impact op ons kan hebben. Maar ik denk dat ik het begrijp. Niet alleen medisch, maar ook economisch zijn er veel slachtoffers. Als het van U mag, goede God, vergelijk ik het met gebeurtenissen in het Oude Testament. Hoe weinig kans had Jona om in de buik van de walvis terecht te komen ? Of hoe weinig kans had Job –uit het boek Job- dat hem zoveel tegenslag overkwam ?

Als het Corona-virus je treft, dan wordt je opgeslokt. Net als Jona. En als je werkgever geraakt wordt door het virus waardoor het bedrijf dicht moet, dan kom je zonder werk en zonder geld te zitten. Dan ben je net als Job die alles kwijt raakte. Alles is kapot gegaan.

Goede God, het is me duidelijk dat de cijfers er niet meer toe doen als het noodlot je treft. Het leven wordt ineens ontwricht met een heftigheid waar we niet op voorbereid waren. Niet iedereen kan er zo maar in berusten, God. En het heeft ook effect op mensen die nog niet getroffen zijn. Er is onrust goede God. Je merkt het, je proeft het. Op straat en in de winkels. In het openbaar vervoer, en eigenlijk overal.

In het Oude Testament vonden beide mannen, Jona en Job, het niet makkelijk om zich helemaal op U te richten, maar uiteindelijk deden ze het wel. In U vonden ze de verlossing.

Goede God, als die hele lage cijfers uit de statistieken een voorbode zijn, dan zal bijna heel het volk door mogen gaan met leven. Dank U. Maar degenen die net zoals Jona en Job getroffen worden, die hebben Uw Troost nodig om bij U thuis te komen. Net zoals in de tegelspreuk : ‘God heeft ons geen veilige reis beloofd, maar wel een behouden thuiskomst’.

Daarom vraag ik U voor hen die getroffen zijn, en die nog getroffen zullen worden ; Als we ten onder moeten gaan, laat ons dan tenminste wáárdig ten onder gaan, God. Met opgeheven hoofd en een glimlach op het gezicht. Met Uw naam op onze lippen. En laat hen die niet getroffen worden, beseffen hoe zwaar de tol en het verdriet zijn van hen die wel getroffen zijn. Laat ons een manier vinden om bij een 2e Coronagolf veel beter en meer te testen, God. Help ons, om echt beter voorbereid te zijn nu we weten waar we mee te maken hebben. Met de slachtoffers van de 1e Coronagolf op ons netvlies. Laat het leed en het verdriet niet voor niets zijn.

Goede God,

Uw Protestante en Katholieke Geestelijken verdienen veel bewondering. Zij verzorgen uitvaarten van Corona-slachtoffers, te midden van hun familieleden en vrienden. Waarschijnlijk is er niemand van hen ziek, God. Maar het schijnt dat wij mensen ook besmettelijk kunnen zijn zonder dat we zelf ziek zijn. Dat noemen ze asymptomatisch, goede God. Uw geestelijken mengen zich toch maar in die groep om de uitvaarten te verzorgen. Enkele van Uw dienaren gaan zelfs –in beschermende kleding- naar Corona-patiënten om hen de Ziekenzegening te geven. Dat is allemaal niet zonder risico. Tóch doen ze het, goede God. Zij twijfelen niet en zij aarzelen niet. Mensen in nood staan ze bij. Zelfs in het aangezicht van de dood.

“Als de dood je aangrijnst, kun je slechts 1 ding doen : teruglachen.”

Uw dienaren durven dit, omdat ze weten dat de dood niet het laatste woord heeft. Het is een staaltje van moed, geloof, naastenliefde, en rotsvast vertrouwen. Een bijzondere combinatie. Misschien overstijgt de moed van Uw dienaren hun eigen leven, goede God. En worden zij zo tot bron van inspiratie. Een aanmoediging voor nieuwe roepingen tot het Herderlijke Ambt. De aantrekkingskracht van de Soutane en de Toga, en van de Waardige ziel die het mag dragen. God’s dienaren, zij die er zijn voor anderen.

Sta Uw dienaren bij, God. Laat hen er zonder aarzeling zijn voor anderen. Maar bewaar hen, zodat zij nog vele jaren in ons midden kunnen zijn. En herinner ons er van tijd tot tijd aan, om mee te leven met het wel en wee van Uw dienaren. Laat hun verjaardagen en jubilea niet ongemerkt voorbij gaan. Zelfs als het dit jaar beperkt moet blijven tot een telefoontje, of een digitaal bericht of een sympathieke verjaardagskaart via de post. Even dat gebaar : ‘ik heb aan je gedacht ; bedankt dat je er voor ons bent.’ Ze verdienen die attentie, God.

Want de mens die waardig is om de Soutane of Toga te dragen, en die zich zonder aarzelen opoffert in een uiterste betuiging van liefde voor U en voor Uw mensen op aarde, is er geheel van vervuld U te ontmoeten in de zwakste en kwetsbaarste medemens. Zij zijn een steeds óvervloeiende bron van dienstbaarheid naar de mens en van liefde naar U.

En laat ons ook aandacht hebben voor de Diakens, God. De Protestantse en de Katholieke. Zij dragen niet de Toga of Soutane, maar zijn evengoed Uw toegewijde dienaren.

En Uw vele vrijwilligers, gewone burgers in het leven. Zij zijn niet Gewijd, maar staan in het Kerkelijke leven zeker niet aan de zijlijn. Zij worden als eersten geïnspireerd door hun vele omgang met Uw Geestelijken. Ook zij dienen U, God. Lang niet iedereen hoeft een Priester of Dominee te worden om een herder te kunnen zijn.

Zij samen vormen de steunpilaren van Uw Kerk onder Uw bezieling. Beziel hen, God. Want als U het huis niet bouwt, zwoegen de arbeiders vergeefs ..

Goede God,

in heel mijn eenvoud zou ik mijn brieven aan U zo met de post mee willen geven. Maar dat gaat helaas niet. Onze Postdienst brengt immers geen brieven naar de Hemelpoort, en niemand heeft zelfs een adres van U. Voorlopig ga ik door met mijn brieven aan U te schrijven, goede God. Misschien fluistert U mij een keer in mijn oor, hoe brieven van deze aarde bij U terecht kunnen komen ..

Maar dat is vast niet nodig hè God, omdat U alles al weet. Ook wat ik U wil schrijven. Net zoals U ons hoort als wij tot U bidden. Bij het wakker worden, en voor het slapen gaan. Als we ergens heen gaan, en als we weer thuis komen. Tussendoor, als er een aanleiding voor is. Om te danken voor alles wat me toevalt. En om steun te vragen als het tegenzit.

Om te danken voor de levenslessen als het eens díep tegenzit –in plaats van te klagen-. Om U te zeggen : “Oke dan. Ik draag wat U mij oplegt” als de tegenslag zo groot is dat ik even niet meer weet hoe het nu verder moet. “Oke. Ik draag wat U mij oplegt ..” Net zoals in het aloude “Fiat”: Uw wil geschiede. En verder natuurlijk bij het eten en drinken, zoals Uw zoon Jezus het ons geleerd heeft : “Blijf dit doen om Mij te gedenken.”

Goede God, er zijn wereldwijd zoveel mensen die tot U bidden. Ongeacht hoe ze U noemen. En dan ook nog eens in zoveel verschillende talen. Heeft U nooit eens een momentje dat U denkt : “Pfff, nu even niet hoor mensen .., jullie kletsen de oren van mijn hoofd.” Daar heb ik eigenlijk nooit bij stil gestaan God. Er zijn nog zoveel dingen die ik niet weet.

Ik weet bijvoorbeeld niet, hoe het U lukt om naar al onze zorgen te luisteren. Of hoe het U lukt om aandacht te hebben voor al het verdriet en voor al onze gelukkige momenten. Maar Uw aanwezigheid helpt me in de moeilijke tijden, God. Het helpt me om te bidden & te aanvaarden. Om te berusten, en niet te vervallen tot wanhoop.

Er zijn vast heel veel mensen die in deze tijd door het noodlot compleet van hun levenspad zijn geslagen, en tussen de zilte tranen door, een manier zoeken om te bidden en te aanvaarden. Verbouwereerd, beschadigd, en gebroken. Vragend om Uw tussenkomst. En die kracht en troost vinden in U, door het gebed.

Wij mensen kunnen nòg zoveel verwachten van het leven, en we kunnen plannen maken die onze dromen overtreffen. Maar het leven overkomt ons. Ik denk dat het er op neer komt, dat het er niet om gaat hoeveel tegenslag ons treft. Hoe erg de ellende ook is. Het gaat er om hoe we met die tegenslag om gaan. En of je in het bidden & aanvaarden standvastig blijft in je geloof. Dat denk ik tenminste, God. Klopt het een beetje ?

Blijf ons nabij o God, als wij door het donkere dal gaan van psalm 23. Laat ons rusten in groene weiden, en voer ons langs vredige wateren. Geef ons de kracht om nog eens op te staan. Sta ons bij op alle paden, zodat wij Uw naam eer kunnen brengen heel ons leven, tot wij voor Uw troon staan op de laatste dag.

“Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden.” (uit de Bergrede van Jezus)

Dag goede God, heeft U weer even tijd voor mij ? Ik heb een weekje gewacht omdat U het al zo druk heeft. Vandaag wilde ik U toch weer even schrijven. Gewoon met mijn simpele woorden, God. Dan kan ik U het beste vertellen waar ik mee zit. Deze Coronatijd maakt zoveel van Uw mensen neerslachtig. Sommigen vertellen mij, dat het voor hen niet meer hoeft. Ze geven de moed op, en ze weten U niet te vinden om hun tranen te drogen.

Het is net, alsof ze midden in hun eigen somberheid het grotere plaatje niet meer zien. Dat U een bedoeling met ons hebt, zoals we dat zingen in een prachtig Kerklied ;

“Niemand leeft voor zichzelf, niemand sterft voor zichzelf. Wij leven en sterven voor God Onze Heer, aan Hem behoren wij toe ..”

Of dat prachtige lied ‘Blijf mij nabij’ ;

“Blijf mij nabij, wanneer het duister daalt. De nacht valt in, waarin geen licht meer straalt. Andere helpers, Heer, ontvallen mij. Der hulpelozen hulp, wees mij nabij.
U heb ik nodig, uw genade is mijn enig licht in nacht en duisternis.
Wie anders zal mijn leidsman zijn dan Gij? In nacht en ontij, Heer, blijf mij nabij ..”

Als die liederen door Uw kerken galmen goede God, die samenzang van Woord en Emotie, opgestuwd door het kerk-orgel .. dan weet je weer dat het grote plaatje bestaat. Het sleurt het verdriet uit je weg en het vult de longen en het hart met goede moed om door te gaan ..

Goede God, Uw gebedshuizen en Uw orgels zijn de komende weken –en misschien langer- niet toegankelijk. Gelukkig worden de preken iedere week op internet gezet, en wordt er hier en daar via livestream op internet een Mis gelezen. Maar het is niet meer hetzelfde.

Ik begrijp wel dat het nu zo is. Dat het gebeurt om verdere verspreiding van het Coronavirus tegen te gaan. Het zal wel nodig zijn, maar het wordt zo stil goede God. Uw mensen op deze aarde hebben Uw Woorden nodig. Ze hebben U nodig. Een houvast in donkere tijden. En dan denk ik vooral aan de families en vrienden van ernstig zieken, en aan de nabestaanden van degenen die veel te vroeg door het Coronavirus uit het leven zijn weggerukt.

En nog meer aan de verpleging en artsen die binnenkort misschien ongevraagd en ongewild de gruwelijke taak krijgen om te beslissen wie ze gaan helpen, en wie niet. Niet omdat ze niet wíllen helpen, maar omdat de middelen beperkt zijn. In andere landen is het al zover. Triage wordt dat genoemd, maar het wringt met heel hun geweten, goede God. Dit is zo moeilijk.

Ik weet wel, God, dat er straks in Uw hemel geen tranen meer gedroogd hoeven te worden, en dat er bij U geen ellende meer is, en geen dingen die voor gewetenswroeging zorgen. Straks, in het hemelrijk. Maar wilt U echt zo lang wachten met het drogen van de tranen van hen die verdriet hebben ? Wilt U daar eens over nadenken ?

Goede God,

heeft U even tijd voor mij ? Vandaag vroeg iemand mij: “Waar is God in deze enge tijd ? Doet God iets om ons te hulp te komen ?”

Goede God, ik ben maar een eenvoudig mens. Voor mij moet U het simpel houden. Ik ben geen intellectueel, en geen geweldige redenaar. Ik heb niet de bevlogen woorden van Uw profeten om de harten van al Uw mensen te bereiken. Maar dit is een moeilijke tijd God. De mensen op Uw aarde kunnen ieder sprankje hoop nu goed gebruiken.

U weet vast wel, dat er een ziekte over deze aarde sluipt. Wij mensen noemen het Corona. Het tast onze longen aan goede God, en wie te laat hulp krijgt, zal het niet overleven. Daarnaast is er ook een tekort aan medische middelen en medisch personeel in bijna alle landen op deze aarde om iedereen te verplegen die de Corona-besmetting krijgt.

Ik weet dat U het druk heeft. Dat was ook mijn eerste antwoord op die belangrijke vraag ;
Waar is God in deze enge tijd ? Ik zei zo maar plompverloren, dat U het nu net zo druk heeft als de begrafenisondernemers, en het ziekenhuispersoneel wereldwijd die zoveel mogelijk mensen proberen te redden, en alle bedrijfsmedewerkers die nu op volle toeren medische hulpmiddelen voor ons aan het maken zijn. Dat U zo over ons waakt en ons bij staat.

Goede God, voor de meesten volstond dat antwoord wel, maar niet voor de mensen die U willen herkennen net zoals Thomas (zelf zien en anders niet geloven). Ik denk dat het neerkomt op de vraag: Hoe kunt U ons eenvoudig laten weten dat U er voor ons bent ? Uw zoon Jezus had het ons beloofd : “Ik zal met jullie zijn tot het einde der tijden.”

In mijn simpelheid zeg ik altijd, dat U tegen onze harten praat God. En dat wij mensen het heel ons leven te druk hebben om echt naar U te luisteren. Maar dat U er wel degelijk bent. Goede God, ondanks alle nervositeit zijn er gelukkig nog heel veel mensen die niet eerst aan zichzelf denken. Zij kijken naar hun kinderen, naar hun ouders en grootouders, of naar hun partners. Ze zijn bezorgder om degenen die ze lief hebben, dan om zichzelf. In mijn eenvoud noem ik dat goedheid. Een stukje reflectie van Uw aanwezigheid onder ons. Eigenlijk dus : Wie U wil zien, die herkent U in de goede dingen, die juist in deze moeilijke tijden zo krachtig opvallen.

Ik wil U ergens voor bedanken God. In mijn straat wonen mensen van verschillende geloven. Iedereen noemt U anders, en dat maakt het veel te ingewikkeld. Maar deze week gebeurde er iets moois. Een jonge Moslimvrouw kocht etenswaren en verdeelde die in plastic zakken, die ze bij haar Christenburen aan de deurknop hing, met een lieve brief er bij. Als buren door het Coronavirus niet om boodschappen zouden kunnen, dan mochten ze dat aan haar laten weten. Lieve God, dat gebaar deed me denken aan de tijd waarin Uw zoon Jezus onder ons was op deze aarde. De barmhartige liet iedereen zien waar het echt om gaat. Dank U wel, Goede God.

Ik zal het vandaag hier bij laten Goede God. U heeft het al druk genoeg. Misschien mag ik U volgende week nog eens schrijven ?